حتی نسيم را

شيپور شادمانی تا تار،

در سال لگرد فتح ،

فرصت نمی دهد

تا بانگ تازيانه وحشت را

بر پهلوی شکسته آنان

در آنسوی حصار گرفتار

بشنويم.

ديوارهای سبزنگارين،

ديوارهای جادو ، ديوارهای نرم،

حتی نسيم را

بی پرس و جو ، اجازه رفتن نمی دهند.

ای خضر سر خپوش صحاری!

خاکستر خجستهٌ ققنوسی را

بر اين گروه مرده بيفشان.

بيست و پنجم مرداد 1347 – تهران

بازگشت به فهرست